რევაზ ინანიშვილი დაიბადა 1926 წლის 20 დეკემბერს, საგარეჯოს რაიონის სოფელ ხაშმში, მოსამსახურის ოჯახში. ხუთი კლასი დაამთავრა მშობლიურ სოფელში.

1937 წელს ოჯახთან ერთად საცხოვრებლად გადავიდა თბილისში. საშუალო სკოლის დამთავრების შემდეგ, მეორე მსოფლიო ომის წლებში, 1943–45–ში მუშაობდა 31-ე ქარხანაში. მერე სწავლობდა საავიაციო ტექნიკუმში, რომელიც არ დაუმთავრებია.

1947 წ. წელს შევიდა თბილისის სახელმწიფო უნივერსიტეტის ფილოლოგიის ფაკულტეტზე, 1949 წელს სწავლა მიატოვა დის ოჯახის სიდუხჭირი გამო და მუშაობა დაიწყო "სამგორის” არხის მშენებლობაზე.

1951 წელს კვლავ დაუბრუნდა სწავლას და 1956 წელს დაამთავრა თსუ ფილოლოგიის ფაკულტეტი.

1952 წელს დაოჯახდა და ოთხი წელი ცხოვრობდა ლიტერატურული შრომით.

1960 წლიდან მუშაობა დაიწყო საბავშვო გამომცემლობა "ნაკადულში”.

1966 წელს გადავიდა კინოსტუდია "ქართული ფილმის” სასცენარო განყოფილებაში.

1985-1988 წლებში მუშაობდა მწერალთა კავშირის მდივნად.

1989 წლიდან სიცოცხლის ბოლომდე (1991) იყო ჟურნალ ,,დილას" რედაქტორი.

პირველი მოთხრობა „სახსოვარი" გამოაქვეყნა ალმანახ „პირველ სხივში" 1950 წელს, ხოლო პირველი კრებული „პირველი მოთხრობები" – 1953 წელს. მისი ნაწარმოებები თარგმნილია რუსულ, უკრაინულ, გერმანულ, ბულგარულ, სომხურ და სხვა ენებზე. დაკრძალულია დიდუბის პანთეონში.

მისი მოთხრობების ძირითადი კრებულები [რედაქტირება]

• „მეგობრისადმი მიწერილი წერილებიდან" (1958)

• „წვეთები ფოთლებზე" (1962)

• „ცოსფერი გორგალი" (1968)

• „საღამო ხანის ჩანაწერები" (1971)

• „ბარისკენ მოფრინავს ჯაფარა" (1974)

• „ჩიტების გამომზამთრებელი" (1978).

მწერალს ეკუთვნის საბავშვო კრებულებიც [რედაქტირება]

• „ბედნიერი მთა" (1960)

• „ბოიბო" (1964)

• „სად ცხოვრობს მეზღაპრე" (1970)

• „მგლის ლეკვები" (1973)

• „შორი თეთრი მწვერვალი" (1976), რომელშიაც 1977 წ. მიიღო შოთა რუსთაველის სახელობის სახელმწიფო პრემია.

მწერლის სცენარების მიხედვით გადაღებული ფილმები [რედაქტირება]

• „არდადეგები"
• „დაბრუნებული ღიმილი"
• „ვიღაცას ავტობუსზე აგვიანდება"
• „ფერმა მთაში"
• „ზაფხული სოფლად" („პასტორალი", თანაავტორი ოთარ იოსელიანი)
• „ნატვრის ხე" (გ. ლეონიძის წიგნის მიხედვით, თანაავტორი თ. აბულაძე)
• „ქვიშანი დარჩებიანო" (თანაავტორი გ. შენგელაია)

რევაზ ინანიშვილი გარდაიცვალა 1991 წელს. დაკრძალულია დიდუბის მწერალთა და საზოგადო მოღვაწეთა პანთეონში.